Op het nachtkastje van... Dido Michielsen

Welke boeken liggen er nu op je nachtkastje?

Het is meestal een ratjetoe van boeken, zodat ik kan kiezen waarbij ik in slaap val. Deze week zijn het: Dante’s Inferno door Hunt Emerson en Kevin Jackson (een geestige graphic novel op het klassieke verhaal); Zonsopgangen boven zee van Jeroen Brouwers; Donker Woud van Nicole Krauss; en De liefde dus van Joke J. Hermsen.

Wat is het beste boek dat je ooit hebt gelezen?

We Are All Completely Beside Ourselves door Karen Joy Fowler. Dat komt althans het eerst in me op. Je hebt tijdens het lezen niet meteen door dat het zo diep onder je huid gaat zitten. Het was zo’n boek dat ik almaar cadeau bleef geven.

Welk boek heeft je aan het huilen gebracht?

 Een klein leven van Hanya Yanagihara – al vond ik het toneelstuk tot mijn verrassing nog aangrijpender. En haar eerste boek, Notities uit de jungle, beter.

Welke schrijvers van deze tijd bewonder je het meest?

A.M. Homes, Ian McEwan, Elizabeth Strout, Arnon Grunberg, Thomas Rosenboom, David Mitchell.

Om welk boek heb je het meest moeten lachen?

De boeken van Bob den Uyl en Us van David Nicholls. En Pieter Bas van Godfried Bomans natuurlijk.

Wie is je favoriete romanpersonage?

Holden Caulfield uit Catcher in the Rye van J.D. Salinger. Hij was het eerste personage met wie ik me helemaal kon identificeren. Op Jet uit School-idyllen en Joop ter Heul na.

Wat is de beste thriller ooit geschreven?

Ik lees nooit meer thrillers, maar was een tijdlang gek op Kay Scarpetta van Patricia Cornwell. Ik kon met gemak de gruwelijkste details tot me nemen – maar toen ik op een dag een stuk las over de echte rapporten waarop zij zich baseerde, kon ik er niet van slapen.

Wat je je favoriete liefdesverhaal in de literatuur?

Wat een lastige vraag. Anna Karenina van Leo Tolstoj net zo goed als One day van David Nicholls. Elk op zijn manier een tragisch verhaal. Opwekkend he?

Je geeft een etentje. Welke drie auteurs (dood of levend) nodig je uit?

A.M. Homes, Louis Couperus, Nancy Mitford – als dat geen geanimeerd, interessant en geestig etentje wordt, weet ik het ook niet meer. Tenzij ze elkaar niet uit kunnen staan, ook dat is mogelijk. Ik heb me wel vaker vergist bij het uitnodigen van gasten die elkaar niet kenden.

Als je de koning zou kunnen dwingen tot het lezen van één boek, welk zou dat zijn?

Mijn eigen roman, Lichter dan ik, mag dat? Zodat hij kan lezen hoe zijn onderdanen zich in de kolonie gedroegen.

Wat is het meest overschatte boek?

Er schieten me er wel een aantal te binnen, maar laat ik het bij een buitenlandse titel houden: The Road van Cormac McCarthy. Het werd me van harte aanbevolen, maar ik vroeg me voortdurend af waarom in godsnaam. Dystopische narigheid. Ja de wereld is koud, afschuwelijk en eenzaam. Maar dat is het alle pagina’s lang. Ik heb het uitgelezen omdat ik me niet kon voorstellen dat het zo zou blijven.

En welk het meest ondergewaardeerde?

Kort geleden vroeg ik voor het tijdschrift pinda* aan zes kenners wat hun favoriete Indische boeken waren. Bijna iedereen antwoordde: Maria Dermoûts De tienduizend dingen. Begrijpelijk, maar ik was zelf erg onder de indruk van Indische jaren van Aya Zikken. En dat noemde niemand! Het is spannend, de psychologie intrigerend en het verschuivende perspectief is heel knap gedaan. Bomvol heimwee, maar niet naar tempo doeloe.

Wiens levensverhaal zou je willen schrijven?

Van Louisa Alexandrina Ponder- d’Arnaud van Boeckholtz – de dochter van mijn hoofdpersoon uit Lichter dan ik. De echte Louisa leefde van 1870 tot 1943 in Batavia; haar fictieve levensverhaal zou een mooi vervolg zijn op mijn eerste roman. En dan als deel drie het leven van Louisa’s dochter Ietje, die na de oorlog naar Nederland kwam.

Wat is het laatste boek waarvan je dacht: had ik het maar geschreven?

Het achtste leven (voor Brilka) door Nino Haratischwili. Wat een saga. Dat vond ik ook van Zulajka opent haar ogen van Guzel Jachina. Boeken die je door de geschiedenis heen meesleuren. De nieuwste Nino moet ik nog lezen.

Wie is je favoriete romanschrijver/dichter aller tijden?

Laat ik een dichter noemen, want van de romanschrijvers zijn er zoveel favoriet: M. Vasalis. Toen ik 16 werd kreeg ik haar volledige oeuvre (toen drie bundeltjes, naar haar dood is de vierde uitgegeven) en ze zijn me altijd dierbaar gebleven. Ze waren mijn introductie tot de poëzie en ik vind de gedichten tijdloos door hun eenvoud.

Lees hier meer over Michielsens debuutroman Lichter dan ik.